Film, "modern dünyada bireyin koşullanması" teması etrafında Godard, Pasolini, Rossellini ve Gregoretti'nin yönettiği dört bölümden oluşuyor. Aynı zamanda filmin adı da yönetmenlerden geliyor; Ro (Rossellini), Go (Godard), Pa (Pasolini), G (Gregoretti).

Vittorio 'Accattone' Cataldi, hayatında bir gün bile çalışmamış, evli ve iki çocuklu olmasına rağmen Maddalena adında bir fahişeyle birlikte yaşayan ve onun sırtından geçinen bir adamdır. Maddalena bir gece 'iş'teyken, eskiden kendisini pazarlayan muhabbet tellalları tarafından kaçırılarak ölesiye dövülünce adalete başvurur. Ancak fahişelik suçundan kendisi hapse atılır. Gelir kaynağını kaybeden Accattone, dilencilik yapmak zorunda kalır. Bir ara eşine dönmeye çalışır ama eşinin kardeşi tarafından dövülerek kovulur. Gerçek ve dürüst bir işte çalışmayı dener ama sürdüremez. Zira tembel bünyesi buna hiç de alışık değildir...Pier Paolo Pasolini'nin yönettiği Accattone (The Scrounger) - Dilenci, Roma'nın arka sokaklarındaki kısıtlı ufak dünyasında debelenip duran yitik, zavallı, sıradan, bencil ve asalak bir adamın hikayesini konu ediniyor. Filmin toplam 3 ödülü bulunuyor.

Valerio Zurlini'nin yönettiği Cronaca Familiare (Family Portrait) - Aile Günlüğü, annelerinin ölümü sonucu birbirinden ayrı büyüyen, daha sonraki yıllarda zorlaşan ailevi koşullar nedeniyle bir araya getirilen iki erkek kardeşin öyküsünü konu ediniyor.

"La Dolce Vita", Roma şehir yaşantısının modern yozluğunu ve sofistike ahlak çöküntüsünü yüksek sosyetenin peşinde koşan bir gazetecinin gözünden anlatır. Genç gazeteci Marcello Rubini gerçek bir eser yaratmanın düşüyle yaşar; fakat çalıştığı bulvar gazetesinin ona sağladığı para ve prestijden de vazgeçemez. Günlerini Roma'nın en şık caddesi Via Veneto'da, bir sonraki skandalın peşinde koşarak geçirir. Filmde Marcello'nun yedi günü ve gecesini, birlikte olduğu farklı kadınlarla ilişkilerini, arka planda 1960'ların gençlik ve heyecanıyla kaynayan Roma sokakları ve sosyete yaşantısından kesitlerle izleriz. Marcello seks, içki, partiler ve alemlerle dolu bir dünyada savrulurken bile aslında haz almadığı bu "tatlı hayat"ı sonuna kadar yaşamaya devam eder. Onunki ruhsuz ve heyecansız bir varoluştur. İtalyan sinemasının ilk 3,5 saatlik filmi olan "Tatlı Hayat" gösterime girmesiyle birlikte büyük skandallara ve polemiklere yol açmış, Vatikan tarafından yasaklanmaya çalışılmış, halk tarafından kucaklanmıştır. Fellini "Tatlı Hayat"ı yaratırken hiçbir ahlaki ya da eleştirel kaygı taşımadığını, tek amacının şartlara rağmen yaşamın kendine özgü, yumuşak bir akışı olduğunu anlatmaya çalıştığını söylemiştir. Başka bir deyişle, eleştirmenleri ve gazetecileri hayal kırıklığına uğratma pahasına da olsa, bilinçli bir ironi sergilememiş ve tatlı hayattan çok hayatın tatlılığından bahsetmek istemiştir. Fellini, "Tatlı Hayat" filmiyle hem ticari hem de sanatsal başarı kazanmıştır. Film, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ve New York Film Eleştirmenleri Birliği'nin En İyi Yabancı Film ödüllerine layık görülmüş, En İyi Kostüm dalında Oscar® Ödülü almıştır.