Tahranda ailesi ile birlikte yaşamakta olan küçük Marjaneın ve ailesinin hayatı Şah rejiminin devrilmesiyle değişir. Aile çareyi Marjaneı, politik tansiyonun giderek arttığı ülkeden göndermekte bulur. Avusturyadaki bir okula yazılan Marjane önce batı kültürüne uyum sağlamakta daha sonra ise koptuğu doğu kültürüne tekrar alışmakta zorluk çeker.

Nantes'teki bir işçi grevinin fonunda geçen bu müzikal melodramda Dominique Sanda, zalim kocasını (Michel Piccoli) dünyevi bir çelik işçisi (Richard Berry) için terk etmek isteyen genç bir kadını canlandırıyor, ancak bu adamın bir başkasıyla ilişkisi var. Kızın haberi olmadan, sevgisinin nesnesi barones annesiyle (Danielle Darrieux) karşı karşıya gelir. Jacques Demy'nin kariyerinin sonundaki zaferi olan Une chambre en ville, dokuz César Ödülü'ne aday gösterildi ve Michel Colombier'in zengin opera müziği eşlik ediyor.

Görmüş geçirmiş anlatıcı, içiçe geçen aşk hikayelerini bıyık altından gülerek bize anlatır. Gelip geçici aşklar bir atlıkarınca misali gözümüzün önünden akıp gider. Biri birini sever, o başkasını bulur, bulduğu onu terkeder, onu başkası sever… Bu döngüde hayat güle oynaya devam eder.

Film, üç ana öyküde birleşen bir yapıya sahip. "Zevk ve gençlik" bölümünde, yaşını gizleyerek kadınları etkileyen bir adamın öyküsü, "zevk ve saflık" bölümünde, bir grup fahişenin yeğenini dini bir törene götürmesi, "zevk ve ölüm" bölümünde ise modeline aşık olan bir ressamın öyküsü anlatılıyor...

1950'ler Fransa'sında, ülkenin karlı ve gözden uzak bir bölgesindeki lüks bir malikanede varlıklı bir aile yılbaşını kutlamak için toplanmıştır. Ancak kutlama filan olmayacaktır zira evin reisi ölmüştür. Katil hanedeki 8 kadından başkası olamaz .Acaba kuvvetli karısı mı ? Yoksa görümcesi mi ? Pinti annesi ? Belki de patavatsız hizmetçisi veyahut sadık kahyası. Veya iki genç kızından biri olabilir mi ?8 Kadın. Hepsi de kuşkulu. Herbirinin bir nedeni var. Herbirinin bir sırrı var.

19. yüzyıl Paris'inde varlıklı bir generalin karısı olan Louise, kocasının kendisine düğünde hediye ettiği küpeleri kumar borçlarını kapatmak için satar. Aynı günün akşamında ise küpeleri kaybettiğini söyler. Bu yalan, birçok trajik yanlış anlamaya yol açacak ve küpenin elden ele dolaşmasına sebep olacaktır. Film boyunca sürekli el değiştiren elmas küpeler, filmin karakterleri ve olayları arasındaki bağlantıyı oluşturur ve farklı kişiler için farklı şeyleri sembolize eder. Küpeler yerine göre aldatmanın, mülkiyetin, açgözlülüğün, gücün veya aşkın sembolü olurlar.Aynı adlı romandan sinemaya uyarlanan Madame de... (The Earrings of Madame de) filminde, temel olarak burjuva ahlak ve davranışları eleştiriliyor.

1953 Altin Küre: En Iyi Senaryo1953 Edgar Allan Poe Ödülleri: En Iyi FilmOscar'li yönetmen Mankiewicz'in, 2. Dünya Savasi'nda Nazi Almanya'sı için çalışan en önemli casuslardan İlyas Bazna'nın gerçek hikayesini anlattığı Bes Parmak, İstanbul'da gerçekleştirilen ilk büyük uluslararasi yapım. Elyesa Bazna, Ingiltere'nin Türkiye büyükelçisinin usagi olarak çalisirken gizli evraklari Alman elçisi Franz von Papen'e sızdırıyordu. Aslında tek amacı rahat ve konforlu bir yasam sürmekti. 2 dalda Oscar'a aday gösterilen filmde sadece "kimselerin olmadığı" İstanbul sokaklarını degil, o günlerin Ankara'sını da izliyoruz.

Jacques Demy’nin olağanüstü Umbrellas of Cherbourg’unun (Cherbourg Şemsiyeleri, 1964) tamamlayıcısı Les Demoiselles de Rochefort, çok az filmin eriştiği ya da erişmeye çalıştığı bir hedefe ulaştı. Les Demoiselles de Rochefort, iki saat boyunca dinmek bilmez bir neşe ve coşku tonunu koruyarak filmin gerçek tutkunları için huşuya yakın bir noktaya yaklaşır.Bu filmdeki her şey; mutluluk, neşe ve sinemada bir eşi daha olmayan bir yaşam sevincini ifade eder. Rakipsiz bir şaşırtma ve etkileme kapasitesine sahip Umbrellas of Cherbourg’da (Cherbourg Şemsiyeleri) bile hikâyenin hüznünün, tasvirlerin canlılığıyla çatıştığı bir çok an bulunur. Bu filmde böyle bir gerilim yaşanmıyor. Renkler çerçeveden fırlayıp doğrudan beynin zevk merkezlerine saldırır; tıpkı kostümler, dekorlar ve özellikle performanslar ve müzik parçaları gibi. Bir kez daha müzik üstadı Michel Legrand’la çalışan Demy, özellikle 1950’lerin MGM müzikallerinde yaratılmış dünyalara atıfta bulunan ve birebir aynı kıyafetler içindeki kız kardeşlerin, kız kardeş olmanın zevkli yanları hakkında şarkılar söylediği, bir hafta sonu boyunca süren bir yerel sokak panayırının aşk ve mutluluk kutsamasına dönüştüğü, sıradan bir köprüden geçme eyleminin özenle koreograflanmış hoppalık gösterilerine esin kaynağı olduğu bir büyülü ülke yaratır.Basitçe özetlemek gerekirse, Les Demoiselles de Rochefort, sizi hayal edebileceğiniz diğer tüm filmlerden çok daha fazla mutlu edecektir. Hiç de küçümsenecek bir başarı değil bu.