15. yüzyıl Fransa'sında ünlü 14. Louis'in denetimi altında yıllık olarak büyük bir karnaval düzenlenmektedir. Notre Dame civarında dansçıların ve hokkabazların yer aldığı bu gösteri şovları esnasında simyacı Claude Frollo da burada bulunmaktadır ve güzeller güzeli çingene Esmeralda ile karşılaşması da böylece gerçekleşir. Frollo, Esmeralda'yı ilk gördüğü an ona deliler gibi aşık olur ve kambur Quasimodo'dan yardım ister. Ancak güzel Esmeralda'ya sahip olmayı isteyen tek kişi Frollo değildir...

Jacques Prévert, ikonik Fransız yıldızı Jean Gabin'in canlandırdığı, bir römorkör kaptanının romantik denemelerinin bu atmosferik öyküsünü yazdı. André ve Cyclone mürettebatının diğer üyeleri için hayat, fırtınalı denizlerin tehlikesi ile sabırlı kadınlarıyla evde can güvenliği arasında keskin bir şekilde bölünmüştür. André, riskli bir kurtarma sırasında baştan çıkarıcı Catherine'le kılığında karşılaştığında, tehlikeli bir şekilde on yıllık karısına ihanet etmeye yaklaşır. Unutulmaz Remorques, güzel izleme çekimleri ve kurnaz özel efektlerle ayrıcalıklı bir filmdir.

Biyografik nitelikteki bu film, ünlü Fransız heykeltraş Camille Claudel'in yaşam öyküsünü anlatıyor. Camille (Isabelle Adjani), dönemin ünlü heykeltraşlarından Auguste Rodin (Gérard Depardieu) ile büyük bir aşk yaşar. Rodin de onu sever, ama Rodin zor bir adamdır. Bu nedenle ikisi de büyük acılar çekerler. Etkileyici ve çarpıcı sahnelerle dolu bu film, bir sanatçının yaşamını anlatmaktan ziyade bir kadının dramını anlatıyor.

Bir çiçekçi dükkânında çalışan Clara’nın yaşamı, Franchi adlı film yapımcısının onu görmesiyle birlikte değişime uğrar. Franchi, genç kadını ikinci sınıf bir filmde oynaması için ikna ettikten sonra, film setinde Clara’ya evlenme teklifinde bulunur. Clara’nın kuşkularını dinlemeden onu balayına sürükler. Ancak dönüşlerinde, karısının artık ikinci sınıf ucuz filmlerde oynayamayacağını söyler ve ilk filmini tamamlamasına izin vermez. Büyük bir proje olan ve karısının başrolünü oynayacağı “Jeanne D’Arc” filmi için ortak yapımcılar bulup çekime başlar...Film Endüstrisi, Antonioni’nin “fumetti”ye duyduğu nefreti anımsatan sert bir gözle ele alınır bu filmde ve sönen yıldıza karşı değişen tutum, Antonioni’nin hayran olduğu Scott Fitzgerald yapıtlarını andırır. Stüdyonunun ve Milano sokaklarının görüntüleriyle bağlantılı olarak irdelenen karakterler ve filmin betimlenmesi, Antonioni’nin bu üçüncü konulu filminde bir özgüven belirtisi olarak görülür. Giuseppe Ferrara “Il nuovo cinema italiano”da 1957 yılında film için: “Daha önce başka bir film, Visconti’nin Bellisima’sı seyirciye sinemanın sırlarını açıklamayı denemişti. Öz olarak Antonioni de Visconti’nin görüş açısına yanaşıyor. Kibar ve sosyetik diplomat da bir çeşit dışişlerinin kadrolarını dolduran yüksek sosyetenin boş dünyasının temsilcisidir… La Signora Senza Camelia özellikle bir cesaret sinemasıdır” der. (Yeni Sinema, Mart 1968 Sayı: 16)

Zaman zaman, İtalyan Ordusunun askerleri, her zaman aynı feci sonuçlarla, bir düşman kalesine saldırmak için dağ siperlerini terk etmek zorunda kalıyor. Kayıplar çoğaldıkça, tabanlar arasında öfke yayılıyor. Üstlerinin kararlarından rahatsız olan Teğmen Sassu, savaşın amacını sorgulamaya ve asıl görevlerinin nerede olduğunu yeniden düşünmeye sevk edilir.

Cronaca di Una Morte Annunciata (Chronicle of a Death Foretold) - Kırmızı Pazartesi, evlenmeden önce başkasıyla beraber olarak bekaretini kaybeden gelin adayının etrafında gelişen olayları konu ediniyor.

İtalya'da adı belirtilmemiş bir kentte yüksek mahkeme yargıçlarının esrarengiz bir şekilde peş peşe öldürülmelerinden sonra olayı soruşturmakla görevlendirilen müfettiş Rogas, olayların üzerini örten sıkı bir gizem ağıyla karşılaşır. Soruşturmayı derinleştirdikçe bu gizlilik ağının sorumlularının önemli politikacılar, parti yöneticileri, üst düzey bürokratları ve askerler olduğunu öğrenir. Daha da vahim olanı gerçeği gizlemek için çaba gösteren bu yozlaşmış seçkinlerin hem sağdan hem de soldan olmalarıdır.

Carlo Levi'nin otobiyografik romanından uyarlanan film, akıl dolu ve düşündürücü bir drama. Levi'nin, Mussolini iktidarda iken Eboli yakınlarındaki ilkel ve tecrit edilmiş bir İtalyan dağ köyünde yaşamaya zorlanışını anlatan yapım, gösterime girdiği yıllarda İtalya'da büyük yankı uyandırmıştı.Cristo Si è fermato a Eboli (Christ Stopped at Eboli) - İsa Eboli'de Durdu, BAFTA ödülü dahil toplam 6 ödül kazandı.

Jeanne ve Maggy, kendilerine farklı yollar çizmiş çocukluk arkadaşlarıdır. Jeanne, taşrada kocasıyla yaşarken, Maggy’nin Paris’teki renkli hayatına imrenmeden edemez. Hayatına bir renk getirmek için seçtiği yol, kendini yeni bir aşka bırakmak olacaktır.

Başrollerinde Marcello Mastroianni ve Catherine Deneuve´ün yer aldığı 1974 yapımı Touche Pas à La Femme Blanche (Don't Touch the White Woman!), General Custer´ın son askeri harekatı öncesinde gerçekleşen olayların, anakronik bir anlayışla 70´lerin ortasında Paris´in Les Halles semtinde kentsel yenileme sırasında canlandırıldığı gerçeküstü bir farstır. Amerika yerlilerinin maruz kaldığı baskının yanı sıra Vietnam ve Cezayir savaşlarına da gönderme yapan bu kışkırtıcı ve komik film, günümüzde de siyasal sivriliğini korumayı başarıyor.

Petronius’un Hristiyanlık öncesi Roma’daki hayatı tasvir eden, yarım kalmış klasik metinlerinden yola çıkan Satyricon, efsane yönetmen Federico Fellini’nin belki de en anarşik eseri.Tam olarak bir hikaye örgüsü ya da anlatımcı kaygılardan uzak bu filmde Romalıların pek ahlakçı olmayan, hedonist ama çok renkli hayatlarına Encolpius isimli bir öğrenci ve ardaşı Ascyltus’un gözünden bakıyoruz. Belki de filmin tek dayanak noktası olan ikilinin seks, din, eğlence üzerine tartışmalarına ve kelimenin tam anlamıyla tuhaf -bizarre- bir takım durumlara düşmelerine şahit oluyoruz.Fellini’nin antik Roma’ya yaptığı bu fantastik yolculuk, kuşkusuz izleyene hoşça vakit geçirtmenin ötesinde ödüller de barındırıyor. Bunun dozu ise seyircinin kendi donanmışlığıyla ölçülecek!İyi seyirler..

Fransa'dan hacı olmak üzere yola çıkan Jean ile Pierre birbirinden garip insanlarla tanışmaya başlar. Yol üstünde dilenirken bir adam onlara çocuk yapmasını ve adlarını 'Halkım Değilsiniz' ve 'Artık Merhamet Yok' koymalarını ister. Bir handa karınlarını doyurmaya çalışan ikili gittikleri her yerde İsa ve Hristiyanlık üzerine tartışmalara tanık olmaya başlar. Hikayeye bir yandan İsa ile havarilerinin yaşadıkları eşlik eder. Bu zamansızlık içerisinde 2 hikaye zamanla kesişmeye başlar. Jean'ın ve Pierre'in tanık oldukları tartışmalarla ile İsa'nın asıl yaşadıkları aslında birbirine hiç benzememektedir. Buna rağmen insanlar kendi yarattıkları dogmalar uğruna öldürmeye devam eder. Otostop çekerek İspanya'ya kadar varan ikilinin Santiago de Compostela'ya varmasına çok az kalmıştır.- Luis Buñuel'in ''Gerçeği Arayış Üçlemesi'nin ilk filmi. 1. Film: La Voie Lactée (1969)2. Film: Le Charme Discret De La Bourgeoisie (1972)3. Film: Le fantôme De La Liberté (1974) | Gönderen: poormf

"La Dolce Vita", Roma şehir yaşantısının modern yozluğunu ve sofistike ahlak çöküntüsünü yüksek sosyetenin peşinde koşan bir gazetecinin gözünden anlatır. Genç gazeteci Marcello Rubini gerçek bir eser yaratmanın düşüyle yaşar; fakat çalıştığı bulvar gazetesinin ona sağladığı para ve prestijden de vazgeçemez. Günlerini Roma'nın en şık caddesi Via Veneto'da, bir sonraki skandalın peşinde koşarak geçirir. Filmde Marcello'nun yedi günü ve gecesini, birlikte olduğu farklı kadınlarla ilişkilerini, arka planda 1960'ların gençlik ve heyecanıyla kaynayan Roma sokakları ve sosyete yaşantısından kesitlerle izleriz. Marcello seks, içki, partiler ve alemlerle dolu bir dünyada savrulurken bile aslında haz almadığı bu "tatlı hayat"ı sonuna kadar yaşamaya devam eder. Onunki ruhsuz ve heyecansız bir varoluştur. İtalyan sinemasının ilk 3,5 saatlik filmi olan "Tatlı Hayat" gösterime girmesiyle birlikte büyük skandallara ve polemiklere yol açmış, Vatikan tarafından yasaklanmaya çalışılmış, halk tarafından kucaklanmıştır. Fellini "Tatlı Hayat"ı yaratırken hiçbir ahlaki ya da eleştirel kaygı taşımadığını, tek amacının şartlara rağmen yaşamın kendine özgü, yumuşak bir akışı olduğunu anlatmaya çalıştığını söylemiştir. Başka bir deyişle, eleştirmenleri ve gazetecileri hayal kırıklığına uğratma pahasına da olsa, bilinçli bir ironi sergilememiş ve tatlı hayattan çok hayatın tatlılığından bahsetmek istemiştir. Fellini, "Tatlı Hayat" filmiyle hem ticari hem de sanatsal başarı kazanmıştır. Film, Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ve New York Film Eleştirmenleri Birliği'nin En İyi Yabancı Film ödüllerine layık görülmüş, En İyi Kostüm dalında Oscar® Ödülü almıştır.