Andrei Tarkovsky'yi anlama klavuzu niteliğindeki bu yazı kısa ve öz niteliğinde. Bir de bu açıdan filmlerine yeniden bakış açısı sunacağını umuyorum.

1. Uzun çekimler izleyiciyi içine çeker

Uzun çekimler izleyiciyi nasıl içine çeker?

Tarkovsky’nin çalışmalarının hayranları, onun atmosfer oluşturmak ve izleyiciyi tamamen içine çekmek için uzun çekimleri kullanmayı sevdiğini bilirler. Bunu yaparken, izleyici geçen zamanın daha fazla farkına varır. Bu gerilim inşası ya da onun deyimiyle “baskı”, ileriye doğru eğilen bir izleme deneyimi yaratır.

Buna kıyasla, pek çok çağdaş film, izleyicinin ilgisini koruyan şeyin sık sık kesmek olduğunu düşünür.

Aslında tam tersi.

Çok fazla kesme izleyiciyi anın dışına çıkarabilir ve hatta bıkkınlığa yol açabilir. İzleyiciler sahneyi işleyip bir şey hissedemeden bir kesme olur ve film devam eder. Duygusal bağ kaybolur.

Modern sinema daha çok görmek ve hissetmekle ilgilidir.

Kesmelerin azaltılmasıyla izleyicilerin kendilerini ana kaptırmaları ve içgüdüsel düzeyde bir şeyler hissetmeleri için yeterli zamanları olur.

2. Ses tasarımı bizi karakterin zihnine sokar

Ses tasarımı bizi karakterin zihnine nasıl sokar?

Tarkovsky filmleri görebileceğiniz en sessiz filmlerden bazılarıdır. Yine de inanılmaz derecede atmosferik ve dokunaklıdırlar.

Bir Tarkovsky filmini bu kadar atmosferik yapan şeylerden biri de ses tasarımına olan benzersiz yaklaşımıdır. İzleyiciyi karakterin zihniyetine yerleştirmek için genellikle önemli bir sesi diğerlerinden ayırır ve geliştirir. Taze çamurda ezilmenin işitsel dokuları. Ağaçların arasından ıslık çalan tozlu rüzgarlar. Suyun damlaması. Ateşin çıtırtısı. Kulaklarda bir çınlama. Bir kalp atışı.

Tarkovsky, tek bir diyalog satırı olmadan, anın önceliklerine dikkat çeker.

Tarkovsky’nin amacı yine sürükleyiciliktir. Hissetmek.

İzleyiciyi karakterin zihnine yerleştirmek için ses tasarımını nasıl kullanabileceğinizi düşünün.

3. Soyut olanı kucaklayın

Tarkovsky’nin filmini anlamak çok mu zor?

Çoğu insan bir Tarkovski filmini anlamanın çok zor olduğunu düşünür.

Gerçekte, geleneksel anlamda anlaşılması gereken hiçbir şey yoktur. Onun filmleri esasen bilinç akışıdır.

Tarkovsky sanatın salt entelektüel bir bakış açısıyla açıklanamayacağına inanırdı. Kişisel bir düzeyde hissedilmelidir.

İzleyici deneyiminin manipüle edilmesini önlemek için Tarkovsky filmlerinde standart sembolizmden kaçındı. Onun amacı, izleyicinin tekrar eden görsellere kendi anlamlarını yüklemesiydi. Böylece film izleme deneyimi daha kişisel hale gelir.

Örneğin, Solaris’te tekrar eden okyanus görüntüleri “Bu okyanus neyi temsil ediyor?” sorusunu akla getirir. Tarkovsky bunu asla dile getirmez. Sonuç olarak, bunun için kendi anlamını bulmak izleyiciye kalmıştır.

Tarkovsky filmlerinin mantıklı olması gerekmez. İçgüdüsel olmaları gerekir.

4. Eylem yoluyla karakter oluşturun

Aksiyon kelimelerden daha yüksek sesle konuşur!
Bir Tarkovsky filmindeki karakterler tek bir kelime bile konuşmadan, diyaloglarla değil eylemlerle iletişim kurar.

Çaresizliği göstermenin, evi gözlerinin önünde yanan bir kadını otururken izlemekten daha iyi bir yolu olabilir mi?

Bir alıştırma olarak, karakterlerinizi eylemlerle nasıl aktaracağınızı düşünün.

5. Kesmeden önce “basınç” oluşturun

Atışta ne kadar uzun süre kalırsanız, baskı o kadar artar
Bir Tarkovsky filminin parçalı ve epizodik hissi kurgu sürecinden gelir. Kurgu için mantıksal bir temel yerine, şiirsel bir temeli tercih etmiştir.

Örneğin, Tarkovsky sık sık geçmiş, şimdiki zaman ve rüya sekansları arasında geçiş yapar. Bunları birbirine bağlayan şey olay örgüsü değil, o anın karakterin şekillenmesindeki önemidir.

Bu sahnede Takosvsky, kendini ateşe veren bir adamdan mum yakmaya çalışan bir adama geçiş yapar.

Tarkovsky sahneleri “zamanın baskısı” olarak adlandırdığı en yüksek noktada keser. Çekimde ne kadar uzun süre kalırsanız, baskı o kadar artar.

O zaman kes.

“Bir çekime yeterince zaman verin, anlam kendiliğinden oluşacaktır ama çok fazla kesme bunu bozabilir.”

Andrei Tarkovsky Filmlerini İzlemek İçin Tıklayınız.